جشن تولد دو سالگی پرهام به خاطر ماه رمضان بسیار ساده و بی سر و صدا برگزار شد . امیدواریم وقتی بزرگ شد به ما حق بده که واقعا روزه داری توی این روزهای گرم و بلند تابستون طاقت فرساست و برنامه ریزی و برگزاری این جور جشنها خودش انرژیِ زیادی میطلبه . بخصوص امسال که مامانی دست تنهاست (علتش را هم به زودی متوجه میشید ) و ضمنا به سختی روزه میگیره . ناگفته نماند وقتی بابائی دید که مامانی از این موضوع داره غصه میخوره با رو کردن کادوهای فراوان و زیبای دوستان وبلاگی و چاپ اونها مامانی را سورپرایز کرد و باعث خوشحالی اون شد بطوریکه کلی هم اینور و اونور از خوبی و وفاداری دوستان وبلاگیمون تعریف و تمجید میکنه . راستی دست مامان بزرگ و بقیه .....